Nadleśnictwo Bielsko położone jest na styku Beskidu Śląskiego, Beskidu Małego oraz Pogórza Śląskiego. W skład Nadleśnictwa wchodzą głównie lasy górskie i podgórskie, jedynym kompleksem lasów nizinnych są lasy zabrzeskie położone na południowym brzegu zbiornika goczałkowickiego. Przeważającymi siedliskami leśnymi są kwaśna i żyzna buczyna karpacka, natomiast przedmiotem szczególnej troski są siedliska górskiej jaworzyny miesięcznicowej oraz górskiego łęgu nadrzecznego, których najcenniejsze fragmenty objęte są rezerwatami „Jaworzyna” oraz „Dolina Łańskiego potoku”.
Ponadto na terenie Nadleśnictwa znajdują się dwa rezerwaty: „Stok Szendzielni” powołany dla ochrony środkoworeglowego boru świerkowego oraz „Rotuz” chroniący torfowisko niskie położone na terenie nizinnym nadleśnictwa. Niemal cała górska część Nadleśnictwa objęta jest ochroną w ramach Parków krajobrazowych Beskidu Śląskiego i Beskidu Małego. Podobny jest zasięg obszarów chronionych zgodnie z dyrektywą siedliskową w ramach programu Natura 2000. Dodatkowo w granicach nadleśnictwa istnieje również obszar chroniony w ramach dyrektywy ptasiej – Dolina Górnej Wisły, zlokalizowany podobnie jak rezerwat Rotuz w niżowej części Nadleśnictwa. Ponadto na terenie Nadleśnictwa zlokalizowane są dwa Zespoły Przyrodniczo-Krajobrazowe: "Dolina Wapienicy" i "Cygański Las".
Centralnie położone miasto Bielsko – Biała wraz ze swym otoczeniem urbanizacyjnym zwane aglomeracją bielską liczy ok 335 tysięcy mieszkańców. Jest to miejsce dobrze skomunikowane zarówno z położoną na północy aglomeracją górnośląska jak i z najważniejszymi miastami Czech i Słowacji. Bardzo liczna i atrakcyjna infrastruktura turystyczna, gęsta sieć szlaków turystycznych pieszych, zjazdowe trasy rowerowe, liczne górskie schroniska turystyczne wraz z położoną niżej bazą noclegową, znajdujący się na terenie Nadleśnictwa ośrodek sportów zimowych Szczyrk, powodują bardzo duże zainteresowanie turystycznym i rekreacyjnym użytkowaniem naszych lasów. Nadleśnictwo wychodzi naprzeciw tym potrzebom udostępniając swoją infrastrukturę techniczną do celów społecznych. Szczególną troską Nadleśnictwo objęło turystów o specjalnych potrzebach. W Dolinie Wapienicy przy współudziale Lokalnej Organizacji Turystycznej Beskidy powstała ścieżka przyrodnicza dostosowana do potrzeb osób niewidomych i słabowidzących.
Najnowszym projektem Nadleśnictwa jest współpraca z fundacją „Pogranicze Bez Barier”, w ramach której zwiększana jest dostępność lasu dla osób o ograniczeniach ruchowych. Pierwszym takim działaniem było dostosowanie przejścia z górnej stacji kolejki gondolowej na Szyndzielnie do schroniska turystycznego, do ruchu osób na wózkach.
W tych uwarunkowaniach geograficznych, przyrodniczych i społecznych, leśnicy Nadleśnictwa Bielsko gospodarują powierzonym im mieniem Skarbu Państwa w postaci lasów. Lasy te objęte wieloma specyficznymi zaszłościami wynikającymi z historycznych procesów wymagały szczególnie w pierwszych dwóch dekadach ubiegłego wieku pilnej przebudowy zastanych tu małozróżnicowanych świerczyn na dostosowane do siedliska mieszane drzewostany dolnoreglowe z przeważającym udziałem buka. Proces ten w dużej mierze udało się przeprowadzić sprawnie wprowadzając na tereny przebudowywane wartościowe odnowienie bukowe produkowane w szkółce kontenerowej Nadleśnictwa. Jednocześnie w dojrzałych drzewostanach bukowych wprowadzono postępowanie rębnią stopniową gniazdową udoskonaloną prowadzące w przeciwieństwie do stosowanej dotychczas rębni częściowej do większego zróżnicowania gatunkowego, wiekowego i przestrzennego tych drzewostanów co ma im zapewnić większą stabilność i odporność na nadchodzące sytuacje klęskowe.
Największą troską Nadleśnictwa jest obecnie dostosowanie drzewostanów do szybko zmieniających się warunków środowiska. W starszych drzewostanach bukowych już dziś obserwowane są symptomy zamierania w wyniku wysokich temperatur i niedostatecznej ilości dostępnej wody. Te zagrożenia powodują, iż leśnicy uważają, że nie tylko stały monitoring, ale również możliwość gospodarczego reagowania na zauważone symptomy są nieodzowne dla zachowania tych lasów w dobrej kondycji zdrowotnej i ograniczenia zagrożenia ich niekontrolowanym rozpadem.